Эмээл (Тоомойн Очирхүү)

Цэнхэрийн говийн намаржаанд малчин өвгөн
Цэрэгт яваа хүүдээ эмээл төхөөрч байв
Мөнгөн чимэгт эмээлийнхээ ганзага олмыг тааруулж
Мөдхөн ирнэ хүү минь гэж хоног тоолон байв
Албаа хааж дуусахад тавхан сар үлдлээ гэж
Аав нь хүүдээ эмээл төхөөрч байна.
Нэг л өглөө хөтөлгөө морьтой Хонгорын шилийг давна гэж
Нэгдлийн малчин өвгөн инээмсэглэн ярьж байна.
Санаа цайлган ардын маань энхийн сайхан хүслэн
Сайхь тэр өвгөний төхөөрсөн эмээлд байна
Цэргээс ирэх хүүгийн эмээл тохох хүлэг
Цэцэг бүрхсэн талдаа оноотой тарган байна
Эмээл хүлэг хоёр эзнээ хүлээж
Эх орон маань амар тайван байна.
Цэнхэрийн говийн намаржаанд малчин өвгөн
Цэрэгт яваа хүүдээ эмээл төхөөрч байна.